Atatürk, 1930 yılının Aralık ayı sonlarında Trakya gezisine çıkmıştı. 19 Aralık günü geç vakit İstanbul’dan ayrılmış, 20 Aralık günü Alpullu’ya uğramış, şeker fabrikasını gezdikten sonra akşamüstü Kırklareli’ne varmıştı. Kendisine ikram edilen “Hardaliye” adlı içeceği çok beğenmiş ve yanındakilere bunun ulusal bir içecek biçimine getirilmesini istemişti. Atatürk, 23 Aralık’ta Menemen’de Kubilay adlı yedek subayın gericiler tarafından hunharca öldürülmesi haberini alınca seyahati yarıda keserek 25 Aralık akşamı İstanbul’a geri dönmüştü.
Bir Rumeli içeceği olan hardaliyenin nasıl yapıldığını, otuz yıldan buyana hardaliye üreten Kırklareli Ziraat Odası Yönetim Kurulu üyesi Uysal Cengiz şöyle anlatıyor:
“Üzümleri tam olarak ezmeden parçalarız. Tabandan on santimetre yükseklikte musluğu olan meşe bir fıçıya bir kat üzüm, bir kat taze vişne yaprağı ve parçalanmış hardal tohumu olacak biçimde döşeriz. Ama fıçının üzerinde 15-20 cm. boşluk bırakmak gerekir. Üzerine üzümlerden çıkan su ile şıra tozu dökeriz. Şıra tozu, üretim sırasında kullanılan tek kimyasal maddedir. Bu, 100 litreye 100 gram olarak hesaplanır. Fıçı, biraz kabarma payı bırakılarak ağzına dek dolar. İşlemden sonra bir gün arayla iki kez devir yaparız. Yani, fıçının altındaki musluktan şıra alıp yeniden fıçının üzerine dökeriz. Hardaliye yirmi gün sonra içilebilir duruma gelir. Ya hemen içebilirsiniz ya da bir ay içinde şişeleyip serin bir yerde, hatta buzhane koşullarında üç yıla dek bekletebilirsiniz. Yoksa hemen bozulur.”
Nedense bir süre sonra unutulan Ata’nın hardaliyenin ulusal bir içecek biçimine getirilmesi isteği, bugünlerde Kırklareli Valiliği’nin girişimiyle geç de olsa yerine getiriliyor.
Kaynak: Gastro dergisi, Mayıs-Haziran 2005, Sayı: 27
Bir Rumeli içeceği olan hardaliyenin nasıl yapıldığını, otuz yıldan buyana hardaliye üreten Kırklareli Ziraat Odası Yönetim Kurulu üyesi Uysal Cengiz şöyle anlatıyor:
“Üzümleri tam olarak ezmeden parçalarız. Tabandan on santimetre yükseklikte musluğu olan meşe bir fıçıya bir kat üzüm, bir kat taze vişne yaprağı ve parçalanmış hardal tohumu olacak biçimde döşeriz. Ama fıçının üzerinde 15-20 cm. boşluk bırakmak gerekir. Üzerine üzümlerden çıkan su ile şıra tozu dökeriz. Şıra tozu, üretim sırasında kullanılan tek kimyasal maddedir. Bu, 100 litreye 100 gram olarak hesaplanır. Fıçı, biraz kabarma payı bırakılarak ağzına dek dolar. İşlemden sonra bir gün arayla iki kez devir yaparız. Yani, fıçının altındaki musluktan şıra alıp yeniden fıçının üzerine dökeriz. Hardaliye yirmi gün sonra içilebilir duruma gelir. Ya hemen içebilirsiniz ya da bir ay içinde şişeleyip serin bir yerde, hatta buzhane koşullarında üç yıla dek bekletebilirsiniz. Yoksa hemen bozulur.”
Nedense bir süre sonra unutulan Ata’nın hardaliyenin ulusal bir içecek biçimine getirilmesi isteği, bugünlerde Kırklareli Valiliği’nin girişimiyle geç de olsa yerine getiriliyor.
Kaynak: Gastro dergisi, Mayıs-Haziran 2005, Sayı: 27
